Kevo

            ' કેવો ? '

       યાચતો એ સૌની સામે લાચાર નજરે ,

       એને જોઈ નબીરાઓને ઘણી સુગ ચડે

      વિહવળ થઈ નિસહાય તાપ એ રોજ ખમે ,

      છતાંય આંતરડી ઠરે એટલું અન્ન ન મળે

 

      વૈભવી પરિધાનો ને આલીશાન આવાસો ,

      મેલું હૃદય પણ શ્રીમંતાઈ નો ઢોંગ સૌને 

 

      જીર્ણ છે આવરણો ને મન સદાય ચોખ્ખું રાખે ,

      ઘોબો છે કટોરીમાં ને માણસાઈ નું તેજ આપે

   

      તૂટેલા છાપરા નો એને છોછ નથી જરીયે ,

       હમેશા હસતો એ કાદવના પુષ્પ સરીખો .

      

        

            

              ' અલિપ્ત '