chamkaro

               ચમકારો

              ચતુર્ભુજ અટારી એ બેઠો 

              અત્તર ના ઝીણાં છાંટા ઉડાડે

        

              મૃત્યુલોક માં વિહરતો બેપગો

              લાચાર ને નિસહાય ભાસે

             વાસના ના આવેગ અનુસરતો

             નૈતિકતા ને નેવે મૂકી ભાન ભૂલે

  

             અતિરેક આવેગ નો ધસમસતો

             ક્ષણાર્ધ અંતે પશ્ચાતાપ પામરનો

            ઝંઝાવાત વાયુનો વૃક્ષો ટક્યા અડગ

            મેઘગર્જના સુણી પસાર ભયનું લખલખું

   

           સૃષ્ટિ માં તાંડવ ને આભનો ગડગડાટ

           સમુદ્ર દહોળે ' અલિપ્ત ' નિર્મળ રહે

   

            

  

 

araji

     અરજી 

   જાણું છું બધે જ છે જગત નો તાત

   બસ સાંભળ હવે મારી થોડી વાત 

   ભૂલકાઓને હાલ આપ મુઠી ભાત

   ધુત્કર્યો છે તારા આ અમીરો એ

   ઘણી ખાધી તવંગરો ની લાત

   અલ્લાહ , ભગવાન કે જીસસ 

   કયો છે ધર્મ ને ના પૂછ કઈ નાત

   અંગ ઢંકાય ને લગીરે ન ઠુંઠવાઈ

   નથી જોઇતી વસ્ત્રોની જોડી સાત

   કાદવ ખરડાયેલો પણ પ્રેમાળ સ્મિત

   ટાંચા સાધનોથી ભાગ્યને આપે માત

   તૂટે છે એ રોજ થોડા ફદીયા સારુ

   ભૂખ્યા પેટે સૂતો કાઢે ચંદ્ર વિનાની રાત

   માંગે એની અધૂરી ઈચ્છાઓ એની ઘણી

    ' અલિપ્ત ' કહે કર પ્રચંડ ઉલ્કાપાત

  

   

  

  

    

 

 

   

nathi joitu

    પ્રેમ વિશે કોઈ કબૂલાત

                        નથી જોઇતી મારે

    બસ તમારા મુખમંડલે ખુશીની 

                રજૂઆત થાય તોય ઘણું

  

   શબ્દોનો કોઇ પ્રચંડ ઉલ્કાપાત 

                       નથી જોઈતો મારે

   બસ તમારી સાથે થોડી ઘણી

               મીઠી વાત થાય તોય ઘણું 

  રોજબરોજ તમારી મુલાકાત 

                       નથી જોઇતી મારે

  બસ તમારા સ્વપ્ને થોડી 

                 નિરાંત થાય તોય ઘણું

  તમારી સાથે ભીંજાવા મેઘલી રાત

                        નથી જોઇતી મારે

  લાગણીઓ ના વહેણ માં તણાવાની

                     શરૂઆત થાય તોય ઘણું 

 

 

Adbhut

 

          " અદભુત "

 

       અર્થોનું ઝરણું અસ્ખલિત છટાથી વહેતું 

      જણાવે ગાથા નિર્માણની અત્યંત અદભુત 

       સૃષ્ટિ ના સર્જક માં દૈદીપ્યમાન ભાસતા

       રંગો ના કેનવાસ માં ક્યાં કોઈ કચાશ છે 

      નવજાત શિશુના અરણ્ય રુદને કાલીઘેલી

      વાણીથી પરમને ક્યાં ખૂટે લગીરે મીઠાશ છે 

      પરસ્પર ના સંવાદો નિર્ભેળ કદાચિત શોધે 

      ઝાકળ વિના લાગણીને આ કેવી ભીનાશ છે 

     વિશ્વથી સૈકડો દૂર અવકાશે ઉત્સવ અસ્તિત્વનો 

      સમયથી અજાણ ' અલિપ્ત ' કેવી મોકળાશ છે .

    

shangar

      

            " શણગાર "

      સૂરજ આથમવા ની શરૂઆત થઈ ,

      પંખીઓ માળામાં પાછા ફરવા લાગ્યા 

   

      નિશા ની કાળી ચાદર બધે પથરાઈ ,

       ચંદ્રના આવરણો ઉતરવા લાગ્યા 

 

       શરદની ઠંડી ઠંડી આહટ અનુભવાઈ ,

        રાત રાણી ની મહેક પ્રસરવા લાગી 

 

       શ્વાસ માં વાતા વાયરાના અણુ સ્પર્શ્યા,

       મંદિરોના ઘંટારવ નો ધ્વનિ સંભળાયો

  

janyu ajanyu

જાણ્યું અજાણ્યું શબ્દો માં ન માણ્યું

વર્તણૂક કરેલી પણ આંખો માં સમાવ્યું

પોતે ન જાણ્યું પણ દુનિયા એ વખાણ્યું

ભરતી આવે પણ ચંદ્ર એ ન જણાવ્યું

આંસુ આવ્યા ને લાગણીઓ એ રડાવ્યું

વહાલ ધસમસતું પણ મૌન ન સળગાવ્યું

અળગુ રહે સૌથી પણ દર્દ ના દેખાડ્યું

ખારાશ અંતરની પણ સરોવરે ન વહાવ્યું

સોડમ મઘમઘતી પણ સમયે ન બચાવ્યું

હકીકત તરછોડી છતાં શમણાં થી સજાવ્યું

ઘૂઘવતા મોજાએ પણ લહેરખી થી વધાવ્યું

પરંપરા નો વૈભવ કોરાણે અલિપ્ત પીછાણ્યું

nahi faave

નહિ ફાવે

મોરલાઓ નો મધુલયબદ્ધ ટહુકાર 

મેઘવાદળો ને બોલાવી લાવે

તારા કમળ જેવા હોઠો પર 

છવાયેલું મૌન મને નહિ ફાવે 

માત્ર મેઘનું અમૃતપાન કરતા ચાતક ને

ગ્રીષ્મ માં વર્ષાઋતુ નું યાદ આવે 

તારા પ્રત્યે ની આં કુણી સંવેદના

ભૂલવાનું મને નહિ ફાવે 

શરદપૂનમ માં થયેલું ચંદ્રગ્રહણ સમુદ્ર માં 

વિકરાળ મોજાં ને ત્સુનામી ખેચી લાવે

અચાનક અંકુરેલી લાગણીઓ ના સંબધ માં

મને તારાથી જુદા પડવાનું નહિ ફાવે 

hashe

    હશે 

શબ્દ રૂપી ઝાકળ માં વરસવું 

          એના પ્રેમ માં હશે 

મારા વિચારો ના સમુદ્ર માં અટવાવું

          એની યાદો માં હશે 

મારી વિશે ની કુણી લાગણીઓ

          એની સંવેદનો માં હશે

એનું અજાણતાં જ મને મળવું

          એની કલ્પનાઓ માં હશે

એના પ્રત્યે પ્રત્યે મારું આકર્ષણ

           એની લાક્ષણિકતા માં હશે

sha mate

શા માટે ખુદને પિંજરામાં બંધ રાખે છે 

પોપટ ને તો ઊડવું પણ છે 

આ લોઢાના સળિયા ઓ અટકાવી રાખે છે 

લાચાર છે પણ નાસમજ નથી જરીયે એ

માનવતા ના વ્યાખ્યાનો બાંધવામાં સૌ 

હરહંમેશ મુજબ ગુલતાન છે 

બસ ખાલી આઝાદી જોઈશે મૂંગા જીવોની

બાકી જંગલ માં રખડવાનું આવડે છે 

તારા આં ઉપકાર ની જરૂર નથી એને

ખુદ ને જ ખુમારી થી જીવતા આવડે છે 

ઉડવા માટે તો આખું આસમાન છે પણ

તારા આં ખોખા ના ભોગળ બંધ રાખે છે

સ્વતંત્ર એને મુક્ત વિશ્વ માં વિહરવું ગમે છે 

પક્ષીઓને પાંજરે પ્રાણીઓને ખીલે બાંધે છે

અબોલ છે ભ્રમ દૂર કર ,સમજી નથી શકતો 

તું એની વાણી છતાંય અહંકાર રાખે છે 

ઉદ્ વિકાસ થી સુસંસ્કૃત બન્યો એવો મોહ

દૂર કર તારા થી વધુ શુદ્ધ લાગણીઓ રાખે છે

Kevo

            ' કેવો ? '

       યાચતો એ સૌની સામે લાચાર નજરે ,

       એને જોઈ નબીરાઓને ઘણી સુગ ચડે

      વિહવળ થઈ નિસહાય તાપ એ રોજ ખમે ,

      છતાંય આંતરડી ઠરે એટલું અન્ન ન મળે

 

      વૈભવી પરિધાનો ને આલીશાન આવાસો ,

      મેલું હૃદય પણ શ્રીમંતાઈ નો ઢોંગ સૌને 

 

      જીર્ણ છે આવરણો ને મન સદાય ચોખ્ખું રાખે ,

      ઘોબો છે કટોરીમાં ને માણસાઈ નું તેજ આપે

   

      તૂટેલા છાપરા નો એને છોછ નથી જરીયે ,

       હમેશા હસતો એ કાદવના પુષ્પ સરીખો .

      

        

            

              ' અલિપ્ત '